تصویب شصت و سومین قطعنامه محكومیت نقض حقوق بشر در ایران توسط مجمع عمومی ملل متحد
مریم رجوی : قطعنامه، ارجاع پرونده جنایتهای رژیم ایران به شورای امنیت و محاكمه سران آن را ضروری تر می كند
در روز 29 آذر 1395 (19دسامبر2016) شصت و سومین قطعنامه مجمع عمومی ملل متحد در محکومیت نقض حقوق بشر در ایران به تصویب رسید.
خانم مریم رجوی، رئیس جمهور برگزیده مقاومت ایران، در این رابطه گفت شصت و سومین قطعنامه محكومیت نقض حقوق بشر در ایران كه گوشه هایی از جنایتهای رژیم ضد انسانی ولایت فقیه را بازتاب می كند، احاله پرونده نقض سیستماتیك و وخیم حقوق بشر توسط این رژیم به شورای امنیت ملل متحد و محاكمه سردمداران آن را ضروری تر می سازد. این قطعنامه سند گویایی بر نتایج فاجعه بار سیاست مماشات و بی عملی جامعه جهانی در قبال رژیمی است که120هزار اعدام سیاسی ازجمله قتل عام30هزار زندانی سیاسی را تنها طی چند ماه در تابستان 1367 در کارنامه خود دارد.
این قطعنامه که با 85رأی مثبت به تصویب رسید «نگرانی جدی خود را از تکرار نگران کننده بالا از اعمال و اجرای مجازات اعدام …،از جمله اعدامهای انجام شده برای جرایمی که واجد شرایط جرایم بسیار جدی نیست، و در اساس متكی بر اعترافات اجباری بوده یا از افراد زیر 18سال …گرفته شده» ابراز كرد. و رژیم ایران را «به لغو اعدامها در ملأ عام» فراخواند و خواستار آن شد كه «هیچ کس مورد شکنجه یا سایر رفتارهای بیرحمانه، غیر انسانی یا اهانت آمیز قرار نگیرد».
خانم رجوی با تحسین مقاومت زندانیان سیاسی در قبال فشارهای فزاینده رژیم، خواستار مداخله سازمان ملل در دفاع از زندانیان سیاسی شد. وی گفت: امتیاز دادن به استبداد دینی حاکم بر ایران به بهانه امضای توافقنامه اتمی و یا حمایت از مدره های موهوم درون حاکمیت نه تنها از ابعاد سرکوب در ایران نکاسته بلکه موجب هارتر شدن رژیم ایران شده و ضایعات و خسارتهای جبران ناپذیری را بر مردم ایران و منطقه تحمیل كرده است. امروز دیگر تنها مردم ایران قربانی جنایتهای این رژیم نیستند بلکه آتش سیاستهای این رژیم دامان تمامی منطقه را گرفته است به نحوی كه همان جنایتکارانی که قتل عام 1988را افتخار خود می دانند این روزها آشکارا به جنایت علیه بشریت در حلب اذعان می نمایند و آن را پیروزی غرور آفرین می خوانند و برای آن مراسم شکرگزاری برپا می کنند.
قطعنامه رژیم ایران را «به توقف بازداشتهای خودسرانه» و «رسیدگی به شرایط بد زندانها، پایان دادن به محرومیت از دسترسی به درمان پزشكی كافی و خطر مرگ كه زندانیان با آن مواجه هستند» و پایان دادن «به اعمال محدودیتهای گسترده و جدی علیه حق آزادی بیان، عقیده، اجتماع و تجمع صلح آمیز از جمله خاتمه دادن به اذیت و آزار و تهدید و ارعاب و شكنجه مخالفان سیاسی، مدافعان حقوق بشر و فعالان حقوق زنان و اقلیتها» فرا می خواند و «آزاد كردن افرادی كه به خاطر اعمال این حقوق مشروع، خودسرانه بازداشت شده اند و فسخ محكومیتهای ناروا، شامل مجازات مرگ و تبعید داخلی طولانی مدت به خاطر اعمال آزادیهای بنیادین» و رفع تمامی «اشكال تبعیض و نقض حقوق بشر» علیه زنان و اقلیتهای قومی و مذهبی را خواستار شده است.
دبیرخانه شورای ملی مقاومت ایران
29آذر 1395 (19دسامبر2016)