پیام خانم مریم رجوی به‌مناسبت روز جهانی کارگر
درود به کارگرانی که نمی‌گذارند فریاد اعتراض به رژیم در خیابان‌ها خاموش شود
کارگران و زحمت‌کشان دلیر!
روز جهانی کارگران را به شما تبریک می‌گویم. این روز برای همه آن‌هایی که در پی جهانی عاری از استبداد و بهره‌کشی‌اند، یک عید خجسته است. عیدی است که پایان رنج، فقر، بی‌خانمانی و بی‌عدالتی را نوید می‌دهد.
به کارگرانی که در این سال به کانون‌های شورشی پیوستند درود!
به کارگران به‌پاخاسته‌یی درود که در این سال نگذاشتند صدای اعتراض، فریاد نه به سرکوب و استثمار و طنین حق‌خواهی برای یک جهان بهتر در خیابان‌ها خاموش شود.
در این روز با خانواده‌های داغدار و آسیب‌دیدگان انفجار مهیب در بندرعباس همدردیم. انفجاری که رژیم با سیاست ضدبشری انبارسازی مهمات جنگی و شیمیایی مسبب آن شد و قربانیان‌اش عمدتاً از کارگران بودند.
هم‌چنین به یاد می‌آوریم ۵۲کارگر جانباخته فاجعه انفجار معدن طبس در شهریورماه گذشته
و بیش از ۲۰۰۰کارگر مظلوم دیگر که در یک سال گذشته در حوادث کارگری کشته شدند،
هم‌چنین ده‌ها کولبری که با شلیک مستقیم پاسداران خامنه‌ای به خاک افتادند و چه بسیار زندانیان اعدام شده در این سال که از کارگران و زحمت‌کشان محروم بودند.
در سرتاسر ایران، کارگاه و زندان و خیابانی نیست که از خون کارگران یا از خون جگر آنها رنگی نداشته باشد.
حکومت ولایت فقیه با همین خون‌ریزی بی‌رحمانه و با مکیدن نیرو و جان کارگران سرپا مانده است و البته در آتش قیام‌شان خاکستر خواهد شد.
اعتراض و اعتصاب کارگران در ایران
در سراسر امسال، اعتراض و اعتصاب کارگران در واحدهای تولیدی مختلف جریان داشت. بازنشستگان فولاد و مخابرات و تأمین اجتماعی، کارگران قراردادی، کارگران خدمات شهری و صنعتی و معادن بارها به‌پا خاستند. در این سال به‌خصوص کارگران پروژه‌یی صنایع نفت، گاز و پتروشیمی و کارگران برخی واحدهای صنعتی مانند شرکت واگن‌پارس نقش مهمی در استمرار جنبش اعتراضی ایفا کردند. این اعتراض‌ها، شراره‌های یک شورش عمومی است که قیام را تدارک می‌بیند
شورشی است در برابر خلیفه جبار ارتجاع که رژیم را برای مهار طبقه کارگر ایران بسیج کرده است.
خامنه‌ای مهم‌ترین استثمارگر و غارتگر و در حقیقت بزرگ‌ترین کارفرما و ثروتمندترین سرمایه‌دار کشور و دشمن اصلی طبقه کارگر ایران است. او همه ساله از نفت و پتروشیمی ایران و انحصار تولید و توزیع دارو به‌طور مستقیم درآمد هنگفتی به چنگ می‌آورد. اما فراتر از آن عظیم‌ترین درآمد او حاصل بهره‌کشی از کارگران و زحمت‌کشان ایران است. برای همین است که در سخنرانی‌هایش از کارگران می‌خواهد که «خوب کار کنید»، «کار را ارزش بدانید»، «کار را امانت بدانید»، «کار را محکم انجام بدهید»، «کار سرهم‌بندی نشود» و «انضباط در محیط کار» وظیفه کارگران است.
وضعیت کارگران در حکومت آخوندی
خامنه‌ای با شعار تولید و جهش تولید، صنعت، کشاورزی، بازار، واردات و صادرات کشور را به قبضه بنیادهای یک‌هزار میلیارد دلاری خود درمی‌آورد و با تکرار ریاکارانه شعار «امنیت شغلی» به موقتی‌سازی و ارزان‌سازی نیروی کار دست می‌زند که تا به‌حال بیش از ۹۰درصد کارگران ایران را در بر گرفته است.
این است حکایت دیو لانه‌کرده در زیرزمین چهارراه پاستور که سرآمد چپاولگران رژیم است.
در این سال پزشکیان، رئیس‌جمهور گوش به‌فرمان خامنه‌ای و همدستانش به فقیرسازی کل جامعه مشغول بودند. در فعالیت‌های قبل از شعبده انتخابات می‌گفت: «تورم یعنی خالی کردن جیب مردم». حالا خودش در خالی کردن جیب مردم از همدستانش سبقت می‌گیرد. از ابتدا بنای کار خود را بر برنامه هفتم گذاشت که ضدکارگری‌ترین برنامه تاکنونی رژیم است. از شروع سال گذشته تا به‌حال، قدرت خرید کارگران نصف شده است.
کمبود برق و گاز که باعث کاهش فعالیت‌های تولیدی و خاموشی خطوط تولید شده، موجی از اخراج کارگران را در پی داشته است.
مقام‌های رژیم، جمعیت حاشیه‌نشین کشور را بین ۲۰ تا ۴۵درصد اعلام کرده‌اند. تقریباً تمام آنها را کارگران و زحمت‌کشان تشکیل می‌دهند.
پرداخت حقوق مستمری‌بگیران را از چند هفته تا چند ماه به‌تعویق می‌اندازند. امسال قانون جدیدی در مورد بازنشستگی تصویب کرده‌اند که سنوات اجباری کار را افزایش می‌دهد. می‌خواهند با فشار آوردن به کسانی که سال‌ها زحمت کشیده‌اند ورشکستگی صندوق‌های بازنشستگی را با هزینه کردن از جان و توان مردم جبران کنند.
این حق‌کشی و بهره‌کشی در مورد زنان کارگر به‌مراتب شدید‌تر است. ۸۵درصد زنان داوطلب کار، شغلی ندارند. آن‌هایی که شاغل‌اند اولاً، از بی‌ثبات‌کاری و ناامنی شغلی به‌شدت رنج می‌برند، ثانیاً دستمزدشان حتی از دستمزد اندک مردان کارگر بین ۴۰ تا ۷۰درصد کمتر است. وانگهی ۲۸میلیون و ۵۰۰هزار زن ایران جزو جمعیت غیرفعال‌اند. تعداد زنان سرپرست خانوار به ۵میلیون نفر رسیده است.
مشکل این است که ده‌ها میلیون خانوار کارگری در کشوری زندگی می‌کنند که رژیم حاکم دشمن آن‌هاست. در نتیجه، همه باید برای زنده ماندن بجنگند: داشتن بیش از یک شغل برای زنده ماندن، به‌جای مسکن مناسب، پناه بردن به بیغوله‌ها برای زنده ماندن، به پایین‌ترین دستمزدها ساختن برای زنده ماندن، دیدن دختر بچه‌ها و پسربچه‌های معصوم که به بیگاری کشیده شده‌اند و به کارهای پرخطر در محیط‌های فاقد حداقل ایمنی و بهداشت تن‌دادن برای زنده ماندن.
این است وضعیت کارگران صنعتی و تولیدی، کارگران خدماتی، کارگران پروژه‌یی، کشاورزان، پرستاران، پیک‌های موتوری، دست‌فروشان، شالی‌کاران، دختران قالی‌باف و میلیون‌ها هموطن فرودستی که در استارتاپ‌ها کار می‌کنند.
قدرت عظیم کارگر ایرانی
اما به‌رغم این همه ستم و بی‌داد، طبقه کارگر ایران با ۲۰میلیون کارگر به‌جان آمده از چنان قدرت عظیمی برخوردار است که می‌تواند با قیامی سازمان‌یافته اساس غارت و بی‌عدالتی را برهم زند و در ارتش بزرگ آزادی مردم ایران رژیم ولایت فقیه را سرنگون سازد. قیام‌های بزرگ پس از دی ۱۳۹۶ که در صدها شهر ایران بارها زمین را زیرپای خامنه‌ای به لرزه درآورد، عمده نیروهایش از میان کارگران و زحمت‌کشان و اقشار محروم برخاسته بودند.
برای به‌زیر کشیدن رژیم ولایت فقیه، شما امروز به‌مراتب آماده‌تر، هوشیارتر و رزمنده‌ترید، دشمنان خلق و انقلاب را به‌خوبی می‌شناسید؛ از اصلاحاتی‌های خیانت‌کار تا جیره‌خواران اطلاعات آخوندی و بقایای دیکتاتوری قبلی که به‌بهانه تشکیل «صندوق اعتصاب» تلاش می‌کنند از نهادهای بین‌المللی برای جیب خودشان پول اخاذی کنند.
ستمگران حاکم ایجاد هر گونه تشکل کارگری را ممنوع کرده‌اند، اعتصاب را برنمی‌تابند، برپایی شوراها و به‌دست گرفتن اداره واحدهای تولیدی را به‌هم زدن امنیت کشور معرفی می‌کنند، مبارزه برای قرارداد دائمی، برچیدن بساط پیمان‌کاری‌ها، داشتن مسکن مناسب و دستمزد مکفی را جرم می‌دانند.
این حقوق دزدیده شده، این حقوق انکار شده، این حقوق جرم‌انگاری شده به‌دست نمی‌آید مگر با حضور فعالانه در صفوف مقاومت برای سرنگونی رژیم.
این جاست که ارج و بزرگی پیکار آن هزاران کارگر رزمنده و آگاهی آشکار می‌شود که به صفوف مقاومت و کانون‌های شورشی پیوسته‌اند.
کارگران چنان‌که صدها بار در اعتراض‌هایشان فریاد زده‌اند، حق‌شان به‌دست نمی‌آید جز در کف خیابان؛ جز با شورش و نبرد.
عموم هموطنان را به حمایت از اعتراض‌های حق‌طلبانه کارگران فرامی‌خوانم.
