لیبرتی – شماره ۲۵

 شکنجه و فشار علیه ساکنان لیبرتی با بی آبی و طفره رفتن از وصل به آب لوله کشی با هزینه ساکنان انتقال اجباری گروه پنجم به لیبرتی, وضعیت آب را بحرانی تر می‌کند و به طور مطلق غیر قابل قبول است.

در حالیکه ۶۵روز از انتقال اولین گروه از ساکنان اشرف به لیبرتی می‌گذرد، مشکل آب نه تنها حل نشده است بلکه با افزایش جمعیت به طور مستمر مشکلتر شده و دولت عراق به طور عملی جلوگیری از دستیابی ساکنان به آب را به مثابه ابزاری برای شکنجه و اعمال فشار بر آنان به کار می برد.

تنها منبع تأمین آب برای کمپ لیبرتی, شمع آبی است که در ۱۲کیلومتری کمپ قرار دارد. از این شمع, اهالی و همچنین شرکتهای موجود در فرودگاه و ارگانهای دولتی استفاده می‌کنند، به‌نحوی که تانکرهای آب گاه تا چهار ساعت باید در صف منتظر باشند و ساعتها نیز باید در سیطره های ورودی و خروجی لیبرتی معطل شوند. در بیشتر اوقات رفت و برگشت یک تانکر به محل آب بیش از هفت ساعت به طول می انجامد!

حتی تا قبل از انتقال گروه چهارم،  ساکنان با تانکرهای محدودی که از اشرف برده اند و از طریق تانکرهای کرایه یی به‌زحمت می توانستند آب مورد نیاز ۱۲۰۰تن را تأمین کنند. بسیاری اوقات نیروهای عراقی به بهانه های مختلف از ورود تانکرهای کرایه‌یی جلوگیری می‌کنند. در نتیجه همان حداقل آب هم به لیبرتی وارد نمی‌شود.

از روزی که ۴۰۰نفر چهارم به لیبرتی منتقل شده اند, بحران جدیتر شده و مصرف آب به طور عملی جیره بندی شده است، به‌نحوی که شستشوی لباسها و وسایل با مشکلات بسیار همراه است.

مصرف سرانه آب در عراق ۴۰۰ لیتر، در امریکا ۶۰۰ لیتر، در استرالیا ۵۰۰ لیتر و در اروپا با توجه به کثرت بارندگی به‌طور متوسط ۳۰۰لیتر است. کمیته سرکوب اشرف سرانه آب در لیبرتی را ۲۰۰ لیتر مشخص کرده، اما ماکزیمم آبی که به لیبرتی می‌رسد با احتساب همه مصارف عمومی، به طور متوسط ۱۷۰ لیتر است که شامل مصارفی مانند نانوایی، یخ سازی صنعتی، شسشتوی منابع زباله بزرگ و ماشینهای زباله نیز می‌شود که جزو سرانه به حساب نمی‌آید. به این ترتیب میزان واقعی سرانه کمتر از ۱۵۰ لیتر یعنی یکسوم مصرف سرانه آب در عراق است.

ساکنان لیبرتی از ابتدای ورود به لیبرتی به طور مستمر مشکل آب را با نمایندگان دولت عراق، یونامی و سفارت امریکا مطرح کرده اند و برای حل آن راه حلهای پراتیک ارائه کرده و حاضر شده اند هزینه آن را هم خودشان بپردازند. یک راه حل برای این بحران، وصل سیستم آبرسانی به شبکه آبرسانی شهر است که از فاصله یک و نیم کیلومتری کمپ عبور می‌کند. نماینده دولت عراق با امروز و فردا کردن، از حل این مسأله سر باز می‌زند. هدف به‌وضوح شکنجه و اذیت و آزار ساکنان لیبرتی است.

در این شرایط طاقتفرسا، جابه‌جایی اجباری پنجمین گروه از اشرف به لیبرتی, وضعیت را بحرانی تر و غیر قابل‌تحمل‌تر خواهد کرد. انتقال افراد جدید به لیبرتی قبل از حل مسأله آب، ضد انسانی، ضد قانونی و جنایتکارانه است.

مقاومت ایران توجه دبیرکل سازمان ملل متحد, کمیسر عالی پناهندگان و نماینده ویژه دبیرکل و همچنین توجه دولت آمریکا را به وضعیت بحرانی آب در لیبرتی جلب می‌کند و خواستار اقدام فوری به منظور حل مسأله آب و توقف هر گونه انتقال جدید به لیبرتی قبل از آن است.

 دبیرخانه شورای ملی مقاومت ایران

۵ اردیبهشت ۹۱ (۲۴ آوریل۲۰۱۲)