اظهارات مارتین کوبلر در شورای امنیت علیه ساکنان اشرف، راهگشای سومین کشتار است.

 قدردانی از حکومت عراق و نادیده گرفتن نقض سیستماتیک تعهدات آن، چشم بستن عمدی بر حقایق و حقوق پناهجویان و استانداردها و قانون انساندوستانه بین المللی.

• سرباز زدن حکومت عراق از تأمین ۷۵درصد از لیست نیازهای انسانی حداقل، از قبیل آب و برق، خودروهای خدماتی و سواری، لیفتراک ، مواد و ابزار لازم برای ساختن سایه بان و تأسیسات برای بیماران و جلوگیری از فروش اموال ساکنان اشرف.

 هر وجدان منصفی از تشکرات و قدردانی آقای مارتین کوبلر در اجلاس روز پنجشنبه ۲۹تیر (۱۹ژوییه) شورای امنیت از انعطاف حکومت مالکی در قبال ساکنان اشرف شوکه و منزجر می شود.

اظهارات او دربارة «مشکلات ادامه دیالوگ بین یونامی و دولت عراق با ساکنان» به طور مطلق نادرست است. ساکنان و نمایندگانشان پیوسته از گفتگو با یونامی و مقامهای دولت عراق استقبال کرده اند. آنها فقط پس از سه ماه تلاش بیهوده برای جلوگیری از بحران‌سازی و تنش بیشتر، از شرکت در ملاقاتهایی که مدیریت آن با یک شکنجه گر و قاتل تحت پیگرد بین المللی است، خودداری کرده اند. در ژانویه گذشته آقای کوبلر از اینکه همین فرد را با خود به‌عنوان مدیر یک ملاقات به اشرف آورده بود، معذرتخواهی کرد.

شکایت کوبلر در شورای امنیت در مورد «فقدان ارادة ساکنان برای شراکت در پروسة تسهیل کنندگی یونامی» در تعارض آشکار با اظهارات خود او در جلسه شورای امنیت در ۱۰آوریل است که پس از انتقال ۱۲۰۰تن از ساکنان اشرف به لیبرتی تصریح کرد:

« من می‌خواهم این را برجسته کنم که ساکنان اشرف به‌رغم مشکلات اولیه حسن نیت و همکاری خود را در پروسه انتقال به لیبرتی نشان داده اند. آنها بی تردید راه درازی را طی کرده اند. ترک محلی که بیش از دو دهه در آن زندگی کرده اند به‌راستی مشکل است».

بعد از این اظهارات، ۸۰۰نفر دیگر از ساکنان اشرف به لیبرتی منتقل شدند و اکنون در مجموع دو سوم ساکنان اشرف در لیبرتی به‌سر می برند.

همچنین کمتر از یک ماه پیش، آقای کوبلر در بیانیه ۲۳ژوئن خود از ساکنان تشکر و اعلام کرد: «۲۰۰۰ نفر از ساکنان به‌طور منظم و به شیوه مسالمت آمیز به لیبرتی منتقل شده اند و تنها ۱۲۰۰نفر باقیمانده اند. به این مناسبت من می‌خواهم هم از دولت عراق و هم از ساکنان برای همکاری آنها تشکر کنم».

این در حالیست که تا امروز، کمترین قدمی برای حل و فصل مسأله آب، که باید درگرمای ۵۵در جه از ۱۲کیلومتری توسط ساکنان با هزینه زیاد تأمین شود، برداشته نشده است. کوبلر از این پیشتر بارها نوشته بود که دولت عراق متعهد شده است که تا قبل از ماه روزه (۲۰ژوییه) آب این کمپ را به شبکه شهری وصل کند یا بگذارد ساکنان از کانال در ۱۵۰متری خودشان آب پمپاژ و تصفیه کنند. در شمار این اسناد می‌توان از سند آماده سازی حرکت ششم به تاریخ ۲۸مه ۲۰۱۲- ماده دوم و صورتجلسه مورخ اول ژوئن۲۰۱۲ درباره ملاقات بین ساکنان و آقای باکوس مشاور مالکی در لیبرتی در ۳۱ مه، نام برد.

آقای کوبلر همچنین در شورای امنیت نیازی به کمترین اشاره به نقض سیستماتیک تعهدات دولت عراق (۲۸۰مورد نقض تعهدات در لیبرتی از ۱۸فوریه تا ۴ژوییه ۲۰۱۲) نمی بیند. او همچنین نیازی نمی بیند که به ۳۰جواب منفی به درخواستهای قانونی و مشروع ساکنان طبق بیانیه های کمیساریای عالی پناهندگان ملل متحد، فروش یا انتقال اموالشان به لیبرتی، برگرداندن اموال توقیف شده به ساکنان، خرید سوخت به قیمت شهروندان، انتقال خودروهای خدماتی کاروان پنجم که از میانه راه به اشرف برگردانده شدند ( این کاروان به طور عمده از زنان بودند)، انتقال ژنراتورهای متعلق به ساکنان، ۱۰خودروی سواری برای هر ۴۰۰نفر طبق توافق پیشین و حتی ۵ لیفتراک برای ۳۳۰۰ نفر که اکنون ۲۰۰۰نفر از آنها در لیبرتی بارهای سنگین را بر روی دست و شانه هایشان حمل می‌کنند، اشاره کند.

این در حالیست که او در بیانیه ۲۳ژوئن خود تأکید کرد: «نماینده ویژه دبیرکل به اصرار خود به دولت عراق برای پاسخ مثبت به خواستهای معقول و مشروع ساکنان در مورد مقولات انسانی طبق قانون انساندوستانه بین المللی و قانون حقوق بشر، ادامه می‌دهد».

از این پیشتر آقای کوبلر در ۶دسامبر در شورای امنیت متعهد شد: «هر گونه راه حل عملی باید مورد پذیرش هر دو طرف یعنی دولت عراق و ساکنان کمپ اشرف قرار گیرد. این راه حل باید از یک سو دولت عراق را محترم شمارد و از سوی دیگر به قوانین بین المللی انساندوستانه و حقوق بشری و قوانین پناهندگی احترام بگذارد». این تعهدی است که کوبلر هیچگاه به آن عمل نکرد.

فراتر از این، او هیچگاه اظهارات صریح مشاور امنیتی دولت عراق را درباره دخالت دادن رژیم ایران در پرونده اشرف تکذیب نکرد. مشاور مزبور در ۲۴آوریل در تلویزیون دولتی عراق گفت: «آقای مارتین کوبلر، نماینده ویژه دبیرکل ملل متحد در عراق، در جزییات با طرفهای عراقی و ایرانی از طریق سفارت ایران و دیگر کانالهای ارتباطی با ایران برای تأمین الزامات اجرای تفاهم نامه بین او و عراق برای بستن قرارگاه اشرف امضا شده، گفتگو کرده است تا حضور این سازمان در خاک عراق خاتمه یابد. گفتگوهای کوبلر شامل مکانیزم و نقش ایران برای انجام چیزهایی است که این موضوع را حل کند».

طبق تحقیقات حرفه یی کارشناسان سازمانهای بین المللی، لیبرتی از هر نظر یک زندان است و ساکنان آن در معرض بازداشت خودسرانه قرار گرفته اند.

با این وصف، کوبلر در جلسه شورای امنیت می‌گوید: «مسئولیت بر عهده بسیاری حامیان بین المللی مجاهدین است و بسیار اهمیت دارد که آنان بر مواضع ساکنان به‌طور مثبت (یعنی در جهتی که آقای کوبلر می‌خواهد) تأثیر بگذارند».

کوبلر می افزاید: «من همچنین از ساکنان کمپ می خواهم که از قوانین عراق اطاعت کنند و از تحریک و خشونت بپرهیزند. زمان برای دستیابی به یک راه حل با دوام به پایان می رسد و صبر دولت عراق دارد به سر می رسد».

شگفت انگیز است که آقای کوبلر در برابر اعتراضهای گسترده بین المللی به عملکرد جانبدارانه خود به سود حکومت مالکی و رژیم ایران علیه اپوزیسیون این رژیم، از جمله اعتراضات کلیسا در انگلستان و آمریکا، اعتراضات در کنگره آمریکا و شورای اروپا و بیش از ۴هزار پارلمانتر در ۴۶کشور جهان و همچنین اتحادیه جهانی وکلا، بی پرده از حمایت کنندگان ساکنان اشرف می‌خواهد در طرف او و دولت عراق قرار بگیرند تا فشار هر چه بیشتری به ساکنان بیدفاع برای صرفنظر کردن از حداقل حقوق و خواستهای قانونی و مشروع خود قرار گیرند.

او در سخنان خود در شورای امنیت هیچ نیازی به این ندیده است که از ۴۹کشته و بیش از ۱۰۰۰مجروح در حملات ژوییه ۲۰۰۹ و آوریل ۲۰۱۱ به اشرف یاد کند و تعهد سازمان ملل به تحقیقات در این باره را هم به فراموشی سپرده است. به جای آن ساکنان بیدفاع را از دست زدن به تحریک و خشونت پرهیز می‌دهد!

اظهارات کوبلردر شورای امنیت به‌قدری جانبدارانه بود که سفیر دولت عراق در اظهارات خود به این اکتفا کرد و گفت «همچنانکه آقای کوبلر اظهار کرد دولت عراق برای جابه‌جایی افراد انعطاف به خرج داده است»!

مواضع کوبلر در شورای امنیت علیه ساکنان اشرف، همراه با قدردانی از صبر و انعطاف مالکی، نادیده گرفتن نقض سیستماتیک تعهدات دولت عراق در یادداشت تفاهمی است که با کوبلر امضا نموده است، چشم بستن عمدی بر حقایق و حقوق پناهجویان و استانداردها و قانون انساندوستانه بین المللی، بدون تردید راهگشای سومین کشتار در اشرف است.

 دبیرخانه شورای ملی مقاومت ایران

۳۰ تیر ۱۳۹۱