کنفرانس در سالن تاریخی چرچ هاوس لندن همزمان با روز جهانی علیه مجازات اعدام – قسمت دوم
کنفرانس در سالن تاریخی چرچ هاوس لندن
هفته کارزار جهانی نه به اعدام
کنفرانس در سالن تاریخی چرچ هاوس لندن
همزمان با روز جهانی علیه مجازات اعدام
سخنرانی خانم مریم رجوی رئیس‌جمهور برگزیده مقاومت
و شخصیتهای سیاسی، نمایندگان پارلمان و مدافعان حقوق بشر
۱۱ اکتبر ۲۰۲۵ – ۱۹ مهر ۱۴۰۴
محکومیت نقض حقوق‌بشر و اعدامهای فزاینده در ایران
فراخوان به توقف احکام اعدام زندانیان سیاسی به‌خاطر هواداری از مجاهدین
لیست‌گذاری تروریستی سپاه پاسداران
و محاکمه خامنه‌ای و سران رژیم به جرم جنایت علیه بشریت و نسل کشی
اعلام بیانیه بیش از ۵۲۰شخصیت سیاسی
نمایندگان پارلمان، مقامات و وزرای پیشین دولت، شهرداران
نهادهای مدنی و حقوقی، وکلا و حقوقدانان از کشورهای مختلف جهان:
«نه به اعدام، نه به مصونیت از مجازات عاملان قتل‌عام ۱۳۶۷ در ایران»
اعلام بیانیه ۱۷شخصیت آمریکایی و ۱۷شخصیت و انجمن اروپایی
محکومیت حکم اعدام ۱۷زندانی سیاسی هوادار مجاهدین
جان برکو
در وست‌مینستر حمایت از شورای ملی مقاومت ایران فراجناحی است
و یکی از کارزارهای سازمان‌یافته برجسته محسوب می‌شود
پاسخ ما روشن است: نه شاه، نه ملا؛ نه به استبداد چه سلطنتی و چه دینی
آنچه می‌خواهیم آزادی، دموکراسی، عدالت، حاکمیت قانون، برابری جنسیتی
جمهوری غیرهسته‌ای، جدایی دین و دولت و کثرت‌گرایی سیاسی است
تلاش برای نشان دادن به‌اصطلاح مخالفان
به‌عنوان افرادی که می‌خواهند به روزهای شاه بازگردند
از نظر فکری به اندازه یک ملخ است و هیچ ارزشی ندارد
ائتلاف دموکراتیکی که زیر رهبری «مریم رجوی» الهام گرفته
آلترناتیو روشن استبداد است و باید مورد حمایت قرار گیرد
جان برکو-رئیس و سخنگوی پارلمان انگلستان (۲۰۰۹ تا ۲۰۱۹)
در شروع می‌خواستم از این استقبال فوق‌العاده صمیمی و دوستانه که نمی‌دونم شایسته اون هستم یا نه، ولی با کمال میل می‌پذیرم. تشکر کنم. بذارین در شروع بگم که چه افتخاریه برای من که دعوت شدم تا در میان شما باشم. در حالی که همکاران ارشد و برجسته‌یی از حوزه‌های مختلف، از جمله خانم ترزا ویلیرز از حوزه خودم، همراهم هستند. همگی فراتر از مرزهای ملی، در حمایت از آزادی متحد هستیم. در حالی که گردهم آمدیم، با حضور و فرصت ابراز حمایت قلبی از یکی از شجاع‌ترین افراد روی کره زمین، تقویت و استوار می‌شیم و البته منظورم خانم مریم رجوی است.
امیدوارم موافق باشین که همونطور که من می‌گم فکر می‌کنم همه ما در این نبردی که هستیم، برای حمایتشون، یا یک نبرد انگلیسی نیست، حتی یک نبرد برای ایرانیان نیست و قطعاً یک نبرد بین ابر قدرتها نیست. این یک نبرد انسانی برای حقوق انسان‌هاست، حقوق بشر.
هر چند مطالب زیادی تا الآن گفته شده اما همونطور که یکی از کسانی که الگوی من بودن چهار دهه پیش به من گفت، در سیاست، برخلاف شاید حداقل تئوری عملکرد دانشگاهی، مسأله این نیست که یک استدلال رو یک بار درست مطرح کنی و حریفت بپذیره یا نفر مقابل به اشتباه خودش از بابت فکری البته پی ببره و وسواس بیشتری در استدلال به خرج بده. متأسفانه سیاست این‌طور نیست. مسأله فقط این نیست که حق با شما باشه، بلکه باید استدلال‌ها رو بارها و بارها و بارها و بارها تکرار کنین تا جایی که حتی تقریباً خودتون هم خسته بشین. در اون نقطه است که ممکنه موفق بشین دیگران رو به اندازه کافی برای پذیرش این استدلال و عمل به اون متقاعد کنین. پس بذارین یادآوری کنم یک آماری را، در ۲۸۴روز از سال ۲۰۲۵، ۱۲۰۰نفر به دستور حکومت فاشیستی اعدام شدند. عبارتی که اگه اجازه بدین به اون باز خواهم گشت. این یعنی بیش از چهار نفر در روز، هر روز، آگاهانه، با خونسردی تمام و به‌طور حساب شده سلاخی شدن این افراد و اغلب در ملاء عام، یعنی به‌صورت کاملاً علنی اعدام شدند. در واقع ۶۴ درصد اعدامهای حکومتی در سراسر جهان، یعنی تقریباً دو سومش همین الآن توسط رژیم ایران انجام میشه که این‌طور ایران تحت حاکمیت آخوندها رو به پایتخت مجازات اعدام جهان تبدیل کرده. این ننگ و رسوایی منحصر به‌فرد این رژیم مستبد، خودکامه و دیوانه است. تنها در ماه سپتامبر ۲۰۰نفر سلاخی شدند، به‌قتل رسیدند و شواهدی که به‌راحتی و بدون نیاز به این‌که ریاضیدان باشین، می‌تونین استنباط کنین ازش اینه که با پیشرفت سال، این تعداد داره افزایش پیدا می‌کنه. اونچه ما شاهدش هستیم، همونطور که خانم بتانکور در سخنانش به شیوایی بیان کرد و با تکیه بر اونچه بارونس محترم خانم اولون قبلش گفتن، حتی تظاهر به عدالت هم نیست در ایران. اونچه که ما از حقایق و تراژدی‌های انسانی هولناک فردی شاهدش هستیم، یک نوعی وحشی‌گری بیمارگونه، نمایشی و واقعاً زننده است. این چیزیه که امروز در ایران در مقابل چشم مردم در حال وقوعه.
همونطور که گفتم، این مسأله در ایران مربوط به عدالت نیست، حتی مربوط به تظاهر به عدالت هم نیست، بلکه فقط در رابطه با ایجاد وحشت در میان مردم، ارعاب مردم و در واقع درهم شکستن اونهاست. متأسفم که از قبل… . وقتی من می‌گویم شکستن مردم، به‌معنای اخص کلمه شکستن مردم از گردن به پایینه، شکستن فیزیکی مردم، شکستن روحیه اونها، شکستن بدن اونها، شکستن قلب عزیزانشون و شکستن اراده دیگران، میلیون‌ها نفر دیگر که با آرمان آزادی اونها همراه هستند. بر این اساسه که اگه شما بتونین اراده مردم رو بشکنین، دو سوم یا سه چهارم یا چهار پنجم راه رو برای پیروزی در واقع در چیزی که جنگه رفتین. این اون چیزیه که در حال وقوعه. پس بیاین دوستان عزیز، جدول زمانی اخیر رو به خودمون یادآوری کنیم. چون تمرکز روی اون در چنین دوره کوتاهی بسیار گویا و البته به طرز خارق‌العاده‌ای آموزنده است. در ۷ ژوئیه، همونطور که پیش‌تر هم شنیدیم، رژیم از طریق خبرگزاری حکومتی فارس این سؤال رو مطرح کرد: چرا نباید تکراری از قتل‌عام‌های ۱۹۸۸ وجود داشته باشه؟ قتل‌عام ۳۰هزار نفر که عمدتاً از هواداران سازمان مجاهدین خلق ایران و مقاومت ایران بودند و پاسخ به‌گفته رژیم این بود که باید تکراری از اون وجود داشته باشه. چرا؟ نقل می‌کنم از همون رسانه: “یک تجربه تاریخی موفق بود.” بنابراین این وحشی‌هایی که در لباس روحانیت خودشون رو می‌خوان به مردم قالب کنن همون جلادان خون‌سرد و قاتلان کسانی هستند که تنها جرمشون جرأت مخالفت با اونها بود. و بعد اینو بگن تجربه تاریخی موفق. خب اگه این تعصب در مقیاس بزرگ نیست، تصور یا پیکربندی این‌که دقیقاً چیه دشواره. و البته اونها فقط کلمات تهدیدآمیزی نبودند که این‌ها گفتن که هیچ چیزی در پیششون نباشه. سه هفته بعد، ۲۰روز بعد، در ۲۷ ژوئیه اعدام بهروز احسانی و مهدی حسنی انجام شد. چرا؟ جرم بزرگ اونها چی بود که باعث اعدامشون شد؟ مگر چه کاری بر ضد مردم ایران کرده بودند؟ هیچ. اونها عضو و هوادار مجاهدین خلق ایران بودند و بنابراین به‌قتل رسیدند. و سپس بعد از ۲۷ ژوئیه بریم جلوتر، نه البته خیلی دورتر، به ۲۵ سپتامبر می‌رسیم. و در اون روز بود که سمیه رشیدی جان خودش رو از دست داد. فقط به یاد بیارین که اون زندگی شامل چه چیزهایی بود. شامل مبارزه برای آرمان آزادی، دستگیریش در سال ۲۰۲۲، دستگیری دوباره در سال ۲۰۲۳، آزادی تحت شرایطی برای مدت کوتاهی، فقط اونقدر که دوباره به جرم هواداری از مجاهدین دستگیر شد که در پی اون سمیه رشیدی دوباره دستگیر شد. او البته به‌شدت بیمار بود. رژیم می‌دونست که او به‌شدت بیماره اما با وجود این‌که می‌دونست به‌شدت بیماره، انتقالش رو از زندان به بیمارستان به تأخیر انداختن و وقتی به بیمارستان رسید، از درمان پزشکی که به‌وضوح بهش نیاز داشت، محروم شد و بنابراین درگذشت. به نظر من و گمان می‌کنم به نظر شما این یک قتل عمد از سوی رژیم ایرانه. این واقعیت بی‌رحمانه و حقیقت عریانیه که می‌بینیم. و در حالی که ما امروز در دویست و هشتاد و چهارمین روز امسال، سال میلادی گردهم آمدیم، ۱۲۰۰نفر تا به این نقطه اعدام شدند. و دیگران هم به شیوایی گفتن ۱۷نفر در صف اعدام به سر می‌برن. از جمله یک نفر، مرد جوانی با تمایز بسیار قابل توجه به‌عنوان مهندس برق، ریاضیدان، خواننده، فردی با دست‌آوردهای متعدد و متنوع که در سلول انفرادی به مدت دو ماه قرار گرفت و اکنون به مدت ۱۲ماه در صف اعدام در عذابی غیرقابل توصیف و غیرقابل تصور در انتظار سرنوشت خودشه. پس چالش ما الآن اینه که پاسخ درست به این رژیم چیه؟ خوب ما شنیدیم و به درستی هم گفته شد، بگذارید که تکرار کنم: نه شاه، نه شیخ. نه به استبداد چه توسط یک شاه، چه توسط آخوندها. به سختی میشه ساده‌تر از این این حرف رو بیان کرد.
خب حالا برخی از، ما می‌دونیم که تعداد زیادی از روشنفکران و دانشگاهیانی وجود دارند که از شورای ملی مقاومت ایران حمایت می‌کنند. من یک روشنفکر جدی یا اصلاً روشنفکر نیستم. اهل دانشگاه هم نیستم. اما می‌تونم به رژیم از اینجا به‌سادگی اینو بگم: تلاش اونها برای به تصویر کشیدن مخالفانشون به‌عنوان افرادی که می‌خواهند به دوران شاه بازگردند، از نظر فکری حتی در حد فکر یک ملخ هم نیست. حتی از یک تپه لوبیا هم بی‌ارزشتره.
اونچه که ما می‌خواهیم آزادی، دموکراسی، عدالت، حاکمیت قانون، برابری زن و مرد و یک جمهوری غیراتمی، جدایی دین از دولت، احترام به محیط‌زیست و پذیرش کثرت‌گرایی سیاسی است. این مرام ماست. البته مسئولیتی در بالاترین سطح بین‌المللی برای کمیسر عالی حقوق‌بشر سازمان ملل، برای گزارشگر ویژه سازمان ملل و برای کمیسیونهای حقیقت‌یاب سازمان ملل وجود داره تا به برجسته کردن نقض‌های حقوق‌بشر و درخواست اقدام در سطح سازمان ملل ادامه بدن. همونطور که فکر کنم خانم ویلیرز به ما… از تجربه خودمون هم می‌دونیم، یک ضرب‌المثل قدیمی در سیاست وجود داره، یک پند قدیمی که میگه همه سیاست‌ها یک نقطه شروعی دارن و محلی هستند. همه چیز از خود یک خانه شروع میشه. به ساده‌ترین شکل می‌خواهم به یک نتیجه‌گیری برسم. فکر می‌کنم من و خانم ویلیرز در مجلس عوام این تجربه را کسب کردیم هم نبود که ما رو از هم جدا کنه. حمایت از شورای ملی مقاومت در هر دو حزب وجود داشت. این یک آرمان بسیار محبوب بود.
و شورای ملی مقاومت هم یکی از بهترین گروه‌های سازمان‌یافته‌ای بود که در هر کجای وست‌مینستر اعضا و هوادارانشون رو می‌دیدیم که کارزار داشتن. وزیر امور خارجه، همکار سابق من، ایوت کوپر. من خانم‌ها و آقایان، با ایوت وارد مجلس عوام شدم. البته من در حزب مخالف بودم، اما در سال ۹۷ با هم وارد مجلس شدیم و بنابراین نزدیک به ۳۰ساله که اون رو می‌شناسم. ۲۰سال با اون کار کردم. باید بهتون بگم که اون از نظر فکری و سیاسی بسیار مورد احترامه از طرف من، یک دوست منه، ارزش‌های خوبی داره، اما اکنون داور انحصاری آینده نیست. در موقعیت قدرتمندی به‌عنوان وزیر امور خارجه بریتانیا قرار داره و ازش درخواست می‌کنم که این تراژدی مطلق بی‌عدالتی و این قتل‌عام در ایران که در حال وقوع است رو از انتهای ذهن خودش، از آخرین موضوعی که در ذهنش داره بیاره به اولویت، و اولویت روزانه‌ای برای یک کمپین و کارزار، کارزاری از اقدامات سخت‌گیرانه در سطح بین‌المللی و جهانی برای تسریع در کمک به سرنگونی رژیم تبدیل کنه. به دولت فاشیستی پیش‌تر اشاره کردم، اگه اجازه بدین بهش بپردازم. در دوران اخیر و مدتی قبل، تقریباً ۱۸ ماه صرف خواندن در حدود ۱۰۰کتاب در مورد فاشیسم زمان جنگ در انگلستان و نوشتن یک مطلب کردم که بابت اون مدرک کارشناسی ارشد خودم رو گرفتم. الآن هم در حال شروع یک مطالعه دکترا در مورد پدیده فاشیسم هستم. کتاب‌های زیادی در مورد فاشیسم خوندم. نمی‌گم متخصصم ولی ویژگی‌های فاشیسم رو می‌دونم و می‌دونم که خیلی مواقع کلمه فقط استفاده میشه ولی رژیم ایران واقعاً نشانه‌های فاشیسم رو داره، مانند کیش شخصیت، ارتقاء انتزاعی هر مفهومی که دارند و به اون لباس عقلانیت پوشاندن، تجلیل از خشونت، اهریمن‌سازی کاملاً شریرانه‌ای از مخالفانشون. شیطان‌سازی کاملاً شریرانه‌ای از مخالفانشون. این‌ها برخی از ویژگی‌های فاشیسمه. رژیم ایران به همین دلیل فاشیستیه و با همین دلیل ما باید مصمم باشیم که شکست می‌خوره. خانم رجوی بهش اشاره کرد. بذارین تأکید کنم. هیچ راهی روی زمین، امسال، سال آینده یا سال هر سال دیگه وجود نداره که افرادی که برای آزادی در ایران مبارزه می‌کنن و می‌جنگن و فریاد می‌زنن، تسلیم بشن. گاهی اوقات می‌تونین شعله آزادی و آزادیخواهی رو کم‌نور کنین ولی نمی‌تونین اون رو خاموش کنین. نمی‌تونین میل طبیعی مردم در سراسر جهان برای آزاد بودن رو از بین ببرین. آزادی در ایران پیروز میشه و هر چه زودتر از دست این اراذل و اوباش جنایتکار و نسل‌کش خلاص میشه و هر چه زودتر این‌ها از قدرت برکنار شن بهتره. مطمئنم شما مانند من و مانند همه افراد امروز اینجا می‌خواین برای بودن در اولین هواپیما به سوی تهران برای جشن پیروزی دموکراسی و جشن رهبری خانم مریم رجوی و رهبری‌شون با عجله اقدام کنیم. بسیار متشکرم.
پروفسور نیک دونالدسون
انگلستان باید رسماً قتل‌عام ۳۰هزار زندانی سیاسی در سال ۶۷ را
به‌عنوان جنایت علیه بشریت
و مبارزه مردم ایران با سپاه پاسداران را به‌رسمیت بشناسد
بیش از ۶۲۰پارلمانتر بریتانیایی از طرح ده‌ماده‌ای مریم رجوی
برای ایران دموکراتیک، مبتنی بر جدایی دین و دولت و کثرت‌گرا حمایت کرده‌اند
این طرح لغو اعدام را می‌خواهد و بر حقوق‌بشر کامل پافشاری می‌کند
پروفسور نیک دونالدسون استاد مهندسی نور و پروتز در کالج دانشگاهی لندن – UCL
خانم رجوی، میهمانان برجسته. بسیار ممنونم از شما.
برای من مایه افتخاره که اینجا هستم در این روز جهانی علیه حکم اعدام و من در همبستگی کامل با مردم ایران به‌خصوص کسانی که در زندان هستند، اینجا ایستادم. ما اینجا فقط نیومدیم که حکم اعدام در ایران رو محکوم بکنیم، بلکه اومدیم بر این موضوع سر بذاریم که رژیم ایران از اعدام به‌عنوان ابزاری برای مرعوب کردن مردم استفاده می‌کنه. از سپتامبر تا الان، رژیم ایران هر سه ساعت یک نفر رو اعدام کرده. با این افزایش تعداد اعدامها بنظرم یک موضوع باید روشن بشه و اون ترس رژیمه. کیسی که می‌خوام بهش اشاره بکنم کیس محمدجواد وفایی ثانی، وحید بنی عامریان، محمد تقوی، پویا قبادی و بابک علی‌پور هست که خانواده‌های اونها درخواست‌های علنی برای لغو حکمشون کردن. ما در آغاز این سال شاهد این بودیم که بهروز احسانی و مهدی حسنی اعدام شدند بدون این‌که حتی بتوانند خانواده‌شون رو ببینند. این نشون میده که رژیم ایران چی هستش یک حکومت خودکامه مذهبی که مردم رو سرکوب می‌کنه. ما ساکنان انگلستان باید صادقانه به خودمون بگیم که رژیم ایران یک دولت متخاصمه اینجا جامعه ایرانیان در تبعید با کارزارهایی که دارند در پارلمان در دانشگاهها افشاگر چهره واقعی رژیم هستن و شجاعت اونها باید الهام‌بخش ما باشه. در پارلمان انگلستان در مجلسین انگلستان اکثریت از طرح ده ماده‌ای خانم مریم رجوی برای ایرانی آزاد که حکم اعدام رو رد می‌کنه و بر حقوق‌بشر و آزادی و برادری و جدایی دین از دولت و برابری تأکید می‌کنه حمایت کردند. دولتهای غربی باید مماشات خودشون رو با این رژیم پایان بدهند این خواسته ما ست. همینجا
یک – برسمیت شناخته شدن:
دولت انگلستان باید قتل‌عام ۶۷ قتل‌عام سی هزار زندانی سیاسی رو به‌رسمیت بشناسه به‌عنوان یک جنایت علیه بشریت.
دوم – حسابرسی سران این رژیم خصوصاً خامنه‌ای ولی‌فقیه رژیم سپاه پاسداران و اعضای وزارت اطلاعات و قضاییه شون باید در دادگاههای مستقل بین‌المللی مورد حسابرسی قرار بگیرند.
سوم این‌که از مردم ایران حمایت بشه از اقلیتها دانشجوها معلمها که حق ابراز نظر خودشون رو داشته باشن بدون این‌که سرکوب بشن.
و رژیم باید محکوم بشه و سپاه پاسداران در لیست تروریستی قرار بگیره. از شما ممنونم.
رابرت وارد
۱۲۰۰شهردار و عضو شورای شهر در سراسر بریتانیا و به‌صورت فراحزبی
در سال ۲۰۲۳ از شورای ملی مقاومت ایران و طرح ۱۰ماده‌ای خانم رجوی حمایت کردند
از آن زمان صدها نفر دیگر پیوستند و این عدد اکنون از ۲۰۰۰ گذشته است
اعدام ابزار عدالت نیست سلاح ترس است و جهان نباید خاموش بماند
دیدم شاه چگونه از قدرت تمام‌عیار به گریزی خفت‌بار به‌سوی فرودگاه
برای نجات جانش رسید
رابرت وارد عضو شورای منطقه‌یی کرایدون به‌نمایندگی از هیأت شهرداران
ممنونم خیلی ممنونم خیلی ممنونم. همه چیز به نظرم تا این نقطه گفته شده. خیلی ممنونم. خانم رجوی، خانم‌ها و آقایان، برای من افتخار بزرگیه که در میان چنین سخنرانان برجسته‌یی باشم و این فرصت رو داشته باشم که بتونم سخنان کوتاهی رو ایراد بکنم. من به ایران قبل از انقلاب رفتم. ایران زیبایی دیدم، ولی دیکتاتوری شاه رو دیدم. مردمی که از حقوق خودشون منع شدند. ترس، سرکوب رو دیدم. مردم ایران شایان بهتر از این هستند. در سال ۲۰۲۳ صدها نفر از اعضای شورای شهر و شهرداران که اکنون این عدد به ۲۰۰۰نفر رسیده از خانم مریم رجوی و طرح ده ماده‌ای اون حمایت کردند.
ما بسیار تحت تأثیر شجاعت فوق‌العاده مردم ایران بوده‌ایم، خصوصاً زنان ایرانی که با وجود ریسک بالا این مقاومت رو پیش می‌برن. مقاومت از شجاعت اونها به ما امید میده. این امید تبلور یافته در خانم رجوی و شورای ملی مقاومت ایران. عفو بین‌الملل تأیید کرده که بیشترین تعداد اعدام نوجوانان زیر ۱۸سال رو رژیم ایران در دنیا داره. این واقعاً تکان‌دهنده است. اعدام ابزار عدالت نیست، ابزار ارعابه. و جهان نباید در این رابطه ساکت باشه. مردم ایران به دنیا نشون دادن که حتی در تاریک‌ترین شب‌ها، نور شجاعت برای رسیدن به آزادی می‌تونه بر این تاریکی غلبه کنه. بذارین ما، ما شهروندان معمولی، اعضای شورای شهر و قانون‌گذاران همراه مردم ایران تا روز آزادی بایستیم و مبارزه کنیم. من یادمه روزی که شاه از ایران فرار کرد و چقدر سریع سقوط کرد. من بسیار خوش‌بینم هر چند در مورد موضوعات دیگه خوش‌بین نیستم ولی بسیار خوش‌بینم که به‌زودی ما شاهد روزی خواهیم بود که ایران آزاد میشه.
من به اون روزی فکر می‌کنم و منتظرش هستم که در مورد ایران صحبت می‌کنیم، در مورد فرهنگ ایران، در مورد اصفهان، در مورد تخت جمشید، و دیگر مکانهای زیبا در ایران. این چیزی است که ما باید روزی در موردش در مورد ایران در موردش صحبت کنیم و اون رو بشناسیم، نه این سرکوب و تروری که این رژیم به مردم تحمیل کرده. پس بگذارین دور هم جمع بشیم با امید خودمون برای پیروزی مردم ایران و می‌گیم نه به شاه، نه به شیخ.
سناتور جولیو ترتزی
مردم ایران با اکثریتی چشمگیر برای تحقق چشم‌اندازی تلاش می‌کنند
که خانم رجوی در برنامه ده ماده‌ای خود برای ایران نوین ترسیم کرده است
ایرانی با کثرت‌گرایی سیاسی و برابری حقوق و آزادی
قرار دادن سپاه در فهرست سازمانهای تروریستی دیگر محل تردید نیست
بنابراین کاملاً غیرقابل‌پذیرش است که پسر شاه سابق
تماس‌های دوجانبه‌ای با سپاه پاسداران و بسیج دارد
امروز دیگر زمان باور به آلترناتیوهای جعلی در برابر رژیم نیست
نه شاه نه شیخ راه‌حل سومی وجود دارد
شورای ملی مقاومت ایران و برنامه ۱۰ماده‌ای آن برای آینده ایران
سناتور جولیو ترتزی رئیس کمیسیون سیاست اتحادیه اروپا در سنا و وزیر خارجه ایتالیا ۲۰۱۳
خانم رجوی گرامی، مقامات برجسته، و دوستان عزیز مقاومت ایران،
روز گذشته، روز جهانی مبارزه با مجازات اعدام را گرامی داشتیم. ۱۳۰کشور، قطعنامه «تعلیق اجرای مجازات اعدام» را امضا کرده‌اند. تعلیقی که از آغاز، یکی از ارکان اساسی تعهد ایتالیا و اروپا برای ترویج و اجرای حقوق‌بشر جهانی در میان تمامی کشورهای عضو سازمان ملل بوده است.
دو سوم جمعیت جهان با این عمل وحشتناک مخالف‌اند. اما رژیم ایران مخالف این موضوع نیست. بلکه رژیم آخوندی، قهرمان پلید اعدام و دار زدن مردم است. این رژیم در نسبت تعداد اعدامها به جمعیت، در بالاترین جایگاه قرار دارد. ما از بیش از چهار اعدام در روز سخن می‌گوییم.
روز جهانی مبارزه با مجازات اعدام نباید به هیچ معنا، روزی برای جشن گرفتن باشد. بلکه باید پیش از هر چیز، نشانه‌ای از تعهدی راسخ‌تر و تلاش بیشتر برای مبارزه با رژیم آخوندها باشد. رژیم جنایتکاری که هنوز مردم را در تهران و سایر نقاط منطقه در مورد ارعاب قرار می‌دهد، نه تنها زندانیان سیاسی را سرکوب می‌کند، بلکه تاریخ طولانی از شکنجه، قتل، و آزار میلیون‌ها شهروند از طریق کشتارهای جمعی در کارنامه‌اش دارد.
ما در این روز فکر می‌کنیم به تابستان هولناک سال ۱۳۶۷، یکی از تاریک‌ترین فصل‌های تاریخ ایران، زمانی که دست‌کم ۳۰هزار تن از اعضا و هواداران سازمان مجاهدین خلق در مدت تنها یک ماه اعدام شدند. آنچه در آن سال رخ داد، هرگز مجازات و مورد حسابرسی قرار نگرفت و امروز، آن کابوس هنوز ادامه دارد. هم‌اکنون هم زندانیان سیاسی در ایران، ۱۷ زندانی سیاسی در ایران، در صف اعدام هستند، تنها به این دلیل که قهرمانانی از اعضای مجاهدین خلق‌اند.
ما عمیقاً نگران سرنوشت بوکسور جوان، محمدجواد وفایی‌ثانی، هستیم که پس از یک دادگاه شرم‌آور، فقط به‌خاطر سخن گفتن از آزادی در ایران به اعدام محکوم شده است. بیرحمی رژیم هر چه بیشتر می‌شود، همان‌قدر ضعف و فروپاشی‌اش آشکارتر می‌گردد و به بن‌بست نزدیک‌تر می‌شود.
امروز، رژیم ایران بیش از هر زمان دیگری به منزوی‌ترین و منفورترین حکومت در جامعه بین‌المللی بدل شده است؛ یک دولت تروریستی که تروریسم را در سراسر جهان گسترش می‌دهد. من همواره فکر می‌کنم به دوست عزیزم، آلخو ویدال کوادراس، و شعبه جنایی دادگاه ملی اسپانیا به‌تازگی تأیید کرده است که چهار فردی که قصد جان او را داشتند، به رژیم ایران وابسته‌اند.
کشورهای غربی، به‌ویژه اتحادیه اروپا، باید تعهد خود را در بالاترین سطح حفظ کنند و اکنون زمان آن فرا رسیده است که سیاستی قاطع بگیرند که شامل: بازدارندگی، مهار و پیشگیری رژیم ایرانه. مردم ایران برای آزادی خود می‌جنگند؛ آنان با اکثریتی چشمگیر، برای تحقق چشم‌اندازی تلاش می‌کنند که خانم رجوی در برنامه ده ماده‌ای خودشون برای ایران نوین ترسیم کرده‌اند، یعنی ایرانی با کثرت‌گرایی سیاسی، برابری حقوق، و آزادی.
آنها هم‌چنین برای داشتن کشوری عاری از سلاح اتمی مبارزه می‌کنند. می‌خواهم نکته‌یی را تأکید کنم. به لطف افشاگریهای شورای ملی مقاومت ایران، ما طی ۲۰سال گذشته از برنامه اتمی پنهانی که توسط رژیم اجرا می‌شد آگاه بوده‌ایم؛ تهدیدی هولناک که مدت زیادی نسبت به آن مماشات شده است.
البته در چند هفته اخیر، رویدادهای مثبتی رخ داده است: با تصمیم برخی کشورها از جمله کشورهای اروپایی مکانیزم ماشه فعال شده و بازگشت تحریم‌ها و این تحولات مهمیه. حملات نظامی اخیر به تأسیسات اتمی به رژیم و نیابتی‌هایش ضربه زده و بدون شک «سر مار» را نشانه گرفته‌اند. سر این مار، سپاه پاسدارانه و اقدامات شوم آن برای همگان آشکار است.
فقط نگاهی به نقش آن در جنگ اوکراین بیندازید؛ سپاه پهپاد ارسال می‌کنه برای این جنگ، امروز بیش از هر زمان دیگری ضرورت اقدام‌های فوری احساس می‌شود. قرار دادن سپاه در فهرست سازمانهای تروریستی بین‌المللی دیگر مورد شک و تردید نباید قرار بگیره و این یک ضرورته.
بنابراین، کاملاً غیرقابل‌پذیرش است که بشنویم پسر شاه، بچه شاه، رضا پهلوی، تماس‌های دوجانبه‌ای را با سپاه پاسداران و بسیج دارد و حتی چنین پیشنهاد کرده است که من نقل‌قول می‌کنم از خودش که سپاه پاسداران می‌تواند در ایران جدید نقشی داشته باشد.
امروز دیگر زمان باور به مقاومت‌های دست‌ساز و جعلی در برابر رژیم نیست؛ امروز زمان شجاعت است، زیرا ایرانی دیگری ممکن است که تحقق پیاده کنه و این امر به یقین نزدیکه. این حقیقت، در تیرماه گذشته در رم ثابت شد، در جریان برگزاری «اجلاس بزرگ ایران آزاد» که در حضور خانم رجوی و به‌مناسبت سفر ایشان به پارلمان ایتالیا برگزار شد.
نه با شاه، نه شیخ، گزینه سومی وجود دارد. شورای ملی مقاومت ایران و برنامه ده‌ماده‌ای آن برای آینده ایران.
متشکرم.
پروفسور جاوید رحمان
دهها زندانی سیاسی هم‌اکنون در صف اعدام قرار دارند
۱۷نفر از آنان تنها به‌دلیل وابستگی‌شان به سازمان مجاهدین خلق ایران
با خطر اعدام قریب‌الوقوع روبه‌رو هستند
جنایات فجیع رژیم ایران به‌ویژه قتل‌عام ۱۳۶۷
نمایانگر ارتکاب هولناک‌ترین موارد نقض حقوق‌بشر در حافظة زنده‌ٔ بشری است
جایی که مقامات عالی‌رتبه‌ٔ رژیم شخصاً برنامه‌ریزی
دستور و اجرای این جنایات را برعهده داشتند
پروفسور جاوید رحمان-گزارشگر سازمان ملل درباره وضعیت حقوق‌بشر در ایران ۲۰۲۴-۲۰۱۸
درود بر شما. امروز در چارچوب روز جهانی مبارزه با مجازات اعدام و وضعیت غم‌انگیز ایران با شما صحبت می‌کنم. در طول شش سال دوره مأموریتم به‌عنوان گزارشگر ویژه سازمان ملل در مورد وضعیت حقوق‌بشر در ایران، از ژوئیه ۲۰۱۸ تا ژوئیه ۲۰۲۴، نگرانی اصلی من اعدامهای خودسرانه و فراقانونی بود که در این کشور صورت می‌گرفت. با وجود کارزار من، رژیم ایران متأسفانه هر سال کشوری بود که با بالاترین سرانه اعدام باقی موند. و هنوزم این‌طور هست. وضعیت به ابعاد تکان‌دهنده و بی‌سابقه‌ای رسیده و گزارش شده که در سال ۲۰۲۵ بیش از ۱۰۰۰نفر اعدام شدن تا این نقطه. اعدامها در ایران غیرقانونی، خودسرانه و ماهیت سیاسی دارند. رژیم مجازات اعدام و اعدامهای دسته‌جمعی رو به‌عنوان ابزاری برای سرکوب و ترس به کار گرفته و همه کسانی که این سبوعیت رو به چالش می‌کشن از بین می‌بره. رژیم با ترس از اعتراضات سراسری جدید که یادآور اعتراضات و قیام در سال ۱۴۰۱ هست، اعدام زندانیان سیاسی رو با هواداران مجاهدین خلق، مهدی حسنی و بهروز احسانی در ۲۷ ژوئیه ۲۰۲۵ آغاز کرده. چند ده زندانی سیاسی در حال حاضر در صف اعدام هستند. ۱۷نفر به‌دلیل حمایتشون از سازمان مجاهدین خلق ایران با اعدام قریب‌الوقوع روبه‌رو هستند. در چهارم اکتبر ۲۰۲۵، دیوان عالی رژیم ایران حکم اعدام بوکسور مشهور و هوادار مجاهدین خلق ایران، محمدجواد وفایی ثانی را تأیید کرد. با افزایش تعداد اعدامهای زندانیان سیاسی و دهها نفر که با اعدام قریب‌الوقوع روبه‌رو هستند، ماشین اعدام این رژیم و عوامل اون، به‌شدت به تکرار جنایات فجیعی که توسط همین رژیم در جریان قتل‌عام ۶۷ مرتکب شده اشاره می‌کنه. در ۷ ژوئیه ۲۰۲۵، فارس، یک رسانه وابسته به رژیم و مرتبط با سپاه پاسداران، سرمقاله‌ای منتشر کرد که در آن از قتل‌عام، اعدامهای صحرایی، خودسرانه و فراقضایی و هم‌چنین ناپدیدشدن قهری هزاران زندانی سیاسی در سال ۶۷ تمجید کرد و اون رو یک تجربه تاریخی موفق نامید. این سرمقاله با عنوان “چرا اعدامهای ۶۷ باید تکرار شود؟” از تکرار قتل‌عام ۶۷ علیه بازداشت شدگان فعلی حمایت و آشکارا خواستار اون میشه و مخالفت سیاسی رو با تهدید امنیت ملی برابر می‌دونه که مستحق اعدام به سبک سال ۶۷ هستش. باید تأکید کنم که رژیم ایران از زمان به قدرت رسیدن، از زمان انقلاب ایران بعد از انقلاب در سال ۵۷ وحشی و خشن بوده و هست. هدف قرار دادن سیستماتیک زندانیان سیاسی توسط رژیم ریشه در فرهنگ مصونیتی داره که با شکست جامعه بین‌المللی در حسابرسی از عاملان جنایات در گذشته تقویت شده. در ژوئیه ۲۰۲۴، در یافته‌های نهایی دقیق خودم، من از اعدامهای فراقضایی، خودسرانه و صحرایی، شکنجه و بدرفتاری با دهها هزار مخالف در ایران از زمان انقلاب صحبت کردم و ابراز نگرانی کردم. من اعدامهای صحرایی، خودسرانه و فراقانونی هزاران مخالف سیاسی که به‌طور خودسرانه زندانی شده بودند که به جنایت علیه بشریت از نوع قتل و نابودی و هم‌چنین نسل‌کشی بالغ میشه رو بین سال‌های ۱۹۷۹ و ۱۹۸۸ مستند کردم. این اعدامها شامل اعدام زنان که برخی از اونها گزارش‌شده قبل از اعدام مورد تعرض قرار گرفته بودن و تعداد بسیار زیادی کودک بود. با برجسته کردن شدت جنایات ارتکابی رژیم من اشاره کردم همون زمان که جنایات سبوعانه به‌ویژه قتل‌عام ۶۷ نشان‌دهنده ارتکاب بدترین و فاحش‌ترین موارد نقض حقوق‌بشر در حافظه زنده ماست. در اون، مقامات عالی‌رتبه حکومتی به‌طور فعال جنایت علیه بشریت و نسل‌کشی رو برنامه‌ریزی، دستور و مرتکب شدن. در همون گزارش در سال ۲۰۲۴ من از جامعه بین‌المللی خواستم تا یک مکانیسم بین‌المللی تحقیق و حسابرسی برای تضمین تحقیقات کیفری سریع، کامل و شفاف در مورد جنایات فجیعی که علیه هزاران مخالف سیاسی، مقامات رژیم ایران در سال ۶۷ مرتکب شدن به‌ویژه قتل‌عام از طریق اعدامهای صحرایی، خودسرانه و فراقانونی، حبس، شکنجه، تعرض و سایر جرایم، سایر اعمال غیرانسانی و هم‌چنین ناپدیدسازیهای قهری ایجاد کنند. الآن ایجاد چنین مکانیسم حسابرسی بیش‌از‌پیش مهمه. دولتها هم‌چنین باید از صلاحیت قضایی جهانی برای تحقیق و تعقیب افراد برای جنایات فجیعی که در دهه ۶۰ به‌ویژه در جریان قتل‌عام ۶۷ و برای جنایات مداوم از جمله ناپدیدسازیهای قهری مرتکب شدن استفاده کنند. مجمع عمومی سازمان ملل در قطعنامه سالانه‌اش در مورد ایران باید به‌طور خاص به‌قتل‌عام ۶۷ و هم‌چنین ادامه جنایات فجیع، جنایت علیه بشریت در قالب قتل، شکنجه و ناپدیدسازیهای قهری زندانیان، همونطور که امروز شاهدش هستیم اشاره کنه. یافته‌های من، گزارشهای من، درخواستی برای از طرف من برای حسابرسی و پایان دادن به مصونیت سران رژیم در روزهای اخیر، زمانی که رژیم به‌طور فعال درگیر جنایت علیه بشریت از طریق قتل و اعدامهای فراقضایی و خودسرانه هستش و صحرایی و هم‌چنین شکنجه زندانیان سیاسی، بسیار فوری‌تر شده. از این موضوع باید فوراً جامعه بین‌المللی جلوگیری کنه. قصد رژیم تکرار جنایات سبعانه‌ای است که علیه مردم در سال ۶۷ مرتکب شد. جامعه بین‌المللی در سال ۶۷ نتونست اقدام کنه. الآن نباید دوباره شکست بخوره. از شما ممنونم.
ادامه دارد
