حمله موشکی به لیبرتی – شماره ۲۹

 ممانعت از رسیدن نیازمندیهای مبرم امنیتی به مجاهدین با سریال بهانه های سخیف برای توجیه وضعیت کنونی قتلگاه لیبرتی.

۵۰روز پس از حمله موشکی به لیبرتی، به رغم درخواستهای مکرر ساکنان و نمایندگانشان از  مقامهای آمریکایی، عراقی و ملل متحد و مراجعات و مکاتبات پیاپی آنها و با وجود فراخوانهای جهانی در پنج قاره جهان، دولت عراق به بهانه های سخفیف با تدابیر امنیتی ضروری و حداقل در لیبرتی، به صراحت مخالفت کرده

یا در عمل آنها را بی‌جواب گذاشته است.

این در حالیست که سفارت آمریکا در بغداد در ابلاغیه ۲۳بهمن۹۱ (۱۱ فوریه) خود به شهروندان آمریکایی هشدار داد حملات مشابه ۲۱بهمن (۹فوریه) در کمپ لیبرتی در هر زمانی ممکن است اتفاق بیفتد. دولت عراق نیز در روز ۲۱بهمن اعلام کرد جلوی حمله موشکی به لیبرتی را نمی‌تواند بگیرد (خبرگزاری آسوشیتدپرس-۲۱بهمن). ایادی نیروی تروریستی قدس در عراق نیز اعلام کردند تحت امر خامنه ای هستند و به لیبرتی حملات سنگین‌تری خواهند کرد (روزنامه های الشرق الاوسط و الحیات-۶اسفند-۲۴فوریه و آسوشیتدپرس-۸ اسفند- ۲۶فوریه).

از بهمن ماه۱۳۹۰ (فوریه۲۰۱۲) و پس از جابه‌جایی اولین گروه از ساکنان از اشرف به لیبرتی، دولت عراق شروع به بیرون بردن ۱۷۵۰۰ تی وال  کرد که از زمان آمریکاییها در اطراف بنگالها در لیبرتی نصب شده و یک حفاظ نسبی برای آنها بود. این موضوع از همان ابتدا مورد اعتراض ساکنان و نمایندگانشان قرار گرفت. آنها در دهها نامه، اطلاعیه، گزارش روزانه و ملاقات خواستار شدند که تی والها در لیبرتی بمانند. پس از موشک‌باران ۲۱بهمن ساکنان همه روزه خواستار بازگرداندن تی والها شده اند، اما نماینده دولت عراق بارها و از جمله در روز ۷فروردین (۲۷ مارس) به طور رسمی و در حضور یونامی به ساکنان اطلاع داده است که نخست وزیری با انتقال حتی یک تی وال به داخل کمپ موافق نیست. به گفته کارشناسان نظامی یونامی نصب تی والها تنها راهی است که می تواند، تلفات حملات احتمالی بعدی را پایین بیاورد.

دولت عراق همچنین  از ورود کیسه شن و بیل و کلنگ برای ایجاد جان‌پناههای اولیه ممانعت می‌کند. تعداد زیادی از گونیهای خریداری شده توسط ساکنان، در پست ورودی کمپ توقیف شده است. دولت عراق اجازه انتقال کلاهها و جلیقه های حفاظتی و همچنین انتقال تجهیزات پزشکی ساکنان را از اشرف به لیبرتی نداده است. درخواستهای مکرر ساکنان برای سازندگی و گسترش مساحت کمپ به حداقل ۲/۵ کیلومتر مربع که خود کوبلر در پاریس به نمایندگان ساکنان قول داده بود، و پس از حمله ۲۱بهمن دهها بار از سوی ساکنان و نمایندگانشان مطرح شده است، بی‌پاسخ مانده است.   واضح است که هدف دولت عراق از این اقدامها گرفتن تلفات هر چه بیشتر از ساکنان در حملات احتمالی بعدی است!

دولت عراق نیت خبیث خود را پشت بهانه های دروغ و سخیف مانند اینکه ساکنان از کیسه شن و تی وال برای مسدود کردن راههای داخل کمپ، جداسازی قسمتهای مختلف کمپ، محدود کردن رفت و آمد ساکنان یا ایجاد مانع برای دسترسی ناظران یونامی به همه نقاط کمپ استفاده می‌کنند، پنهان می‌کند. کوبلر نیز از جمله در سخنرانی تبلیغاتی و سراسر دروغ خود در روز اول فروردین۹۲ (۲۱ مارس ۲۰۱۳) در شورای امنیت برای این رفتار سرکوبگرانه دولت عراق توجیه فراهم می‌کند. نتیجه اینکه ساکنان باید در بنگالهایی که هیچ حفاظی ندارند در انتظار حملات بعدی به سر ببرند.

دروغهای کوبلر برای توجیه جنایت علیه بشریت و نقض حقوق مجاهدین چیز جدیدی نیست. او از ابتدا با پخش دروغهایی مانند اینکه ساکنان منابع فاضلاب (سبتیک) را دستکاری می‌کنند تا سرریز کرده یا از هم باز شوند !! یا اینکه زباله ها را در سطح کمپ توزیع می‌کنند یا قبل از انگشت نگاری انگشتهایشان را سمباده می‌کشند، راه را برای فشار دولت عراق هموار می‌کرد.

به‌رغم تبلیغات دروغ کوبلر، بعد از حمله موشکی تنها تعداد معدودی سنگرهای کوچک با دیواره های نازک، آن هم با کرایه کردن جراثقال و کفی توسط خود ساکنان، وارد لیبرتی شده است که به هیچ وجه امنیت ساکنان را در قبال هجوم موشکی تأمین نمی‌کند. اما درخواستهای مکرر برای انتقال جراثقال و کفی ساکنان از اشرف به لیبرتی برای جابه‌جا کردن همین سنگرهای کوچک هم به جایی نرسیده است.

 دبیرخانه شورای ملی مقاومت ایران

۱۰ فروردین ماه ۱۳۹۲ ( ۳۰مارس ۲۰۱۳ )